بـم الله الرحمـن الرحیـم

الا   یا ایها ا لسـاقی  ادرکـأ  ســأونـا ولهـا        که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلهـا

ببوی نافه ای  کاخر صبـا زان طره  بکشاید       زتاب جعد مسکینش چه خون افتاد دردلهـا

مرادرمنزلِ جانان چه امن عیش چون مردم         جرس  فـریاد می داد که بربندید محمـلهـا

به می سجّاده رنگین کن گرت پیرمغان گوین      که سالک بی خبر نبود زراه و رسم منزلهـا

شب تاریک  و بیم موج و گردابی چنین ها         کـجـا  داننـد  حـال ما سـبـکبـاران ساحلهـا

همـه کارم ز خود کامی به بدنامی کشیـد آخر    نهان کی ماند  آن رازی کزو سازند محفلهـا

حضوری گر همی خواهی ازو غایب مشو حافظ

مـتی ما تـلـق مـن تـهـوی دع الـــدنـیا و اهـمـلهـا

سلام به دومین وبلاگم خوش اومدین.شاید اولین وبلاگمو دیده باشین ولی اگه ندیدین ™قاتی پاتی !!! رو کلیک کنید. امید وارم از شعرایی که اینجا میذارم خوشتون بیاد.من اینجا سعی دارم شعرای آهنگ های معروف رو براتون بزارم و تمرکز بیشتم رو مویسقی اصیل و سنتی ایرانیه.امیدوارم خوشتون بیاد.

یه خواهش دوستانه هم ازتون دارم،بیاید به موسیقی سنتی مون ارزش قائل بشیم.واقعا این موسیقی ما صد برابر بهتر از موسیقی های ملت های دیگه است.چرا باید وقتی از جوون می پرسی موسیقی سنتی گوش میدی تو جواب بهت بگه:مموسیقی سنتی!؟!؟!؟اون چطوریه؟ما خواننده ها و آهنگ سازایی داریم که تو کل دنیا تک هستن.بعد میریم آهنگ های خارجی گوش می دیم و اصلا نمی دونیم چی میگن.به هر حال به این موسیقی ملّی بیشتر اهمیت بدیم.

سعی کنید بی اعتنا باشید،غرض رفتن است نه رسیدن،

زندگی کلاف سر در گمی است که راه به هیچ جا نمی برد

امّا نباید ایستاد،این که می دانیم نخواهیم رسید،باز نباید ایستاد

وقتی هم که مُردیم...مُردیم به درک...

از استاد بزرگوارم جناب آقای «پیغامی»

جان عشاق 

هـمـای اوج سعـادت به دام ما افـتـد                 اگـر تـو را گــذری بـر مـقـام ما افـتد

حبـاب واربراندازم از نشــاط  کلاه                  اگر ز روی تو عکسی به جـام ما افتد

شبی که ماه مراد از افق طـلوع کنـد                 بـود که پـرتـوی نـوری به بام ما افنـد

ملوک را چون ره خاک بو این در نیست             کـی الـتـفــاق مــجـال ســـلام  مـا  افتـد

جو جـان فدای لبش شد خیال می بستم                کـه قـطره ای ز زلالـش به کام ما افتد

خیال زلف تو گفتـا که جان وسیله مساز             کـز ایـن شـکـار  فـراوان بـه دام ما افتد

زخـاک کوی تو هردم که دم زنـد حافـظ              نـســیـم  گـلـشـن جـان در مشـام  ما افتد

به نو  میـدی از این د مرو بـزن فالی                بـود که قـرعـه ی دولـت به نام ما افتد

نگـاری نو دل و جـانـم تِو  داری                     همـه پـیدا و پنهـانم  تُو داری

نـمی  دونُم که این درد از که گیـرم                    همیـندونـم  که درمـانم تِوداری

***

دوش می آمد و رخساره بر ا فروخته بود              تـا کجـا باز دل غـمـزده ای سوخته بود

رسـم عاشـق کشـی و شـیوه ی شهر آشوبی              جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود

جـان عـشّــاق سـپـنـد رخ خود مــی دانست             وآتش چهره بِدین  کار برافروختـه  بود

گر چه می گفت که زارت بـکشـم می دیدم             که نهانـش نـظری با من دل سوخته بود

کفر زلفـش ره دیـن میـزد و آن سنگـیـن دل             در پیش مشعلی ازچهـره برافروخته بود

«آلبوم جان عشاق یکی از بهترین شاهکار های محمدرضا شجریان و ارکستر سمفونیک،غزل های حافظ»

تفنگت را زمین بگزار

تفنگت را زمین بگزار                         تفنگت را زمین بگزار

که من بیزارم از این دیدار خون بار ناهنجار

تفنگ دست تو یعنی                          زبان آتش و آهن

منم با پیش این اهریمنی ابزار بنیان گر       ندارم جز زبان دل

دلی لبریز از مهر تو ای با دوستی دشمن

زبان آهن و آتش        زبان خشم و خون ریزی است        زبان قهر چنگیزی است

بیا بنشین بگو بشنو سخن شاید            فروغ آدمیت را در قلب تو بکشاید

برادر      ای برادر گر که می خوانی مرا بنشین      برادر تفنگت را زمین بگزار

تا از جسم تو این دیو انسان کُش برون آید

تو از آیین انسانی چه می دانی؟     اگر جان را خدا داده است چرا باید تو بستانی؟

چرا باید که با یک لحظه ی غفل         این برادر را به خاک و خون بغلتانی؟

گرفتم در همه احوال          حق گویی و حق جویی          و حق با توست

ولی حق را برادر جان به زور این زبان نافهم آتش بار نباید جست

اگر این بار شد وجدان خواب آلوده ات بیدار              تفنگت را زمین بگزار

تسنیف «زبان آتش» با صدای «استاد محمدرضا شجریان»

بی‌من مرو 

خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو

ای حیات دوستان در بوستان بی‌من مرو

ای فلک بی‌من مگرد و ای قمر بی‌من متاب

ای زمین بی‌من مروی و ای زمان بی‌من مرو

ای عیان بی‌من مدان و ای زبان بی‌من مخوان

ای نظر بی‌من مبین و ای روان بی‌من مرو

این جهان با تو خوش است و آن جهان با تو خوش است

این جهان بی‌من مباش و آن جهان بی‌من مرو

خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو

ای حیات دوستان در بوستان بی‌من مرو

با صدای بی نظیر همایون شجریان آهنگ سعید فرجپوری و شعر از مولانا

عشق دیرین

خوشـا بـا تـو بـودن ز عشقت سرودن        دگـر از هـوایـت ســفـر نـکـنــم     

به صحرای هجران مخواه از منِ جان        که چون لاله خون در جگر نکنم    

     اگر من نمانم بمان تو بمان         اگر من نخوانم تو نغمه بخوان

چو رفتم به جایم تو خوش بنشین         تو خاک وجودم به بر بنشان  

 خوشا بانگ نامت به در زمان        طنین پیامت به گوش جهان    

     به اهنگ یاری به رسم وفا         به شب زنده داری به بزم صفا

 در این بی قراری به سوز دعا        به صد نغمه خوانم همیشه تورا 

 تو در بام عالم ستاره ی من        نظر در تو اوج نظاره ی من

به شوق وصالت چو جان بدهم        نگاه تو عمر دوباره ی من     

به عالم نبودم که نام تو بود        که از تو گرفتم نشان وجود

تو ای عشق دیرین تو را که نوشت        تو ای شور شیرین تو را که سرود

   به پایان شب من رسیده ز تو       به صد صبح روشن دمیده ز تو

سکوت غم از من ترانه ز تو       نیاز شب از من سپیده ز تو 

   تو دستم گرفتی قدم به قدم        رفیقم تو هستی به شادی و غم

ز جان محو شوق بهار توایم        که تا پای جان در کنارتوایم 

اثر بی نظیر مهرداد دلنوازی با صدای سالار عقیلی و شعر از محمد سعید میرزایی

می خانه

رفتم در میخانه حبیبم ، خوردم دو سه پیمانه
من مستم و دیوانه حبیبم ، من را که بر خانه
دلبر عزیز ، شوخه و تمیز ، برخیزو بریز
زان می که جوان سازد ، عشقم به تو پردازد
تو اگر عشوه بر خسرو پرویز کنی
همچو فرهاد روم از عقب کوه کنی
تو مگر ماه نکورویانی
تو مگر شاه نکورویانی

با صدای استاد شجریان.فقط شاعرشو نمی دونم کیه!

مرغ سحر

مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه تر کن
ز آه شرر بار ، این قفس را
بر شکن و زیر زبر کن
بلبل پر بسته ز کنج قفس درا
نغمه آزادی نوع بشر سرا
وزنفسی عرصه این خاک توده را
پر شرر کن
ظلم ظالم ، جور صیّاد
آشیانم ، داده بر باد
ای خدا ، ای فلک ، ای طبیعت
شام تاریک ما را سحر کن!
نو بهار است ، گل به بار است
ابر چشمم ، ژاله بار است
این قفس ، چون دلم ، تنگ و تار است.
شعله فکن در قفس ای آه آتشین
دست طبیعت گل عمر مرا مچین!
جانب عاشق نگه ای تازه گل ، از این
بیشتر کن ! بیشتر کن ! بیشتر کن!
مرغ بیدل ، شرح هجران ،
مختصر ، مختصر کن!

خیلی ها استاد شجریانو با آهنگ مرغ سحرش می شناسن.اینم شعر اون آهنگ...

می تراود مهتاب 

می تراود مهتاب

می درخشد شب تاب

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک

غم این خفته ی چند

خواب در چشم تَرَم می شکند

نازک آرای تن ساقه گلی

که به جانش کشتم

وبه جان دادمش آب

ای دریغا به برم می شکند.

نگران با من اِستاده سحر

صبح می خواهـد از من

کز مبارک دم آورم این قوم به جان باختـه را

بلکه خبـر

با صدای سالار عقیلی          شعر:نیما یوشیج

طاقتم ده

خاطرات عمر رفته در نظرگاهم نشسته                  بر سپهر لاجوردی آتش آهم گرفته

ای خدایی بی نسیبان طاقتم ده طاقتم ده                قبله گاه ما قریبان طاقتم ده طاقتم ده

ساغرم شکسته ای ساقی                 رفته ام ز دست ای ساقی

در میان طوفان بر موج غم نشسته منم               در زورق شکسته منم ای ناخدای عالم

تا نام من رقم زده شد            یکباره مهر غم زده شد            بر سر نوشت آدم 

ساغرم شکسته ای ساقی                رفته ام ز دست ای ساقی

تو تشنه کامم کشتی            در سراب نا کامی ها               ای بلای نا فرجامی ها

نبره لب بر جامی                  می کشم به دوش از حسرت          بار مستی و بد نامی ها          

بر موج غم نشسته منم             در زورق شکسته منم            ای نا خدای عالم

تا نام من رقم زده شد             یکباره مهر غم زده شد             بر سر نوشت آدم

ساغرم شکسته ای ساقی                  رفته ام ز دست ای ساقی

شکایت از چه کنم ؟ شکایت از چه کنم؟       که خود بدست خود آتش بر دل خون شده ی نگران زده ام

بر موج غم نشسته منم             در زورق شکسته منم              ای نا خدای عالم

تا نام من رقم زده شد              یکباره مهر غم زده شد              بر سر نوشت آدم

تو تشنه کامم کشتی                در سراب نا کامی ها              ای بلای نا فرجامی ها

نبره لب بر جامی              می کشم به دوش از حسرت               بار مستی و د نامی ها          

بر موج غم نشسته منم               در زورق شکسته منم               ای نا خدای عالم

تا نام من رقم زده شد              یکباره مهر غم زده شد              بر سر نوشت آدم

ساغرم شکسته ای ساقی              رفته ام ز دست ای ساقی

سالار عقیلی                         شعر:معین کرمانشاهی

گنـبد مینـا 

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد                 چون بشد دلبرو   با   یار و فـادار چـه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت               آه از آ ن مست  که با  مردم هشیار  چه کرد

اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یا                طالـع بی شـفـقـت بیـن که درین کار چه کرد

برقــی از منــزل  لیــلی بـدرخشــید سحر                ده که با خـرمــن مجـنون دل افـگـار چه کرد

سا قــیا جام مـیـم ده که نگــارنـده ی غــیـب           نیست معلوم که در این پرده ی اسرار چه کرد

آنـکه پر نـقـش زد ایـن دایـره ی مـیــنـایی               کـس نـدانسـت که درگـردش پـرگار چه کرد

فکرعشق آتش غم دردل حافظ زدوسوخت              یـار دیرینه  بـبـیـنید کـه با یـار چـه کرد

***

دیده دریا کنـم و صبر به صحرا   فکنم                       واندرین کار دل خویش به دریا فکنـم

از  دل  تـنـگ گـنـه کـــار بر آ رم آهــی                      کــآ تـش اندر گنـه آدم و حــوّا فکـنـم

مایه ی خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست                 میـکنم جهد که خود را مگر آنجا   فکنم

خورده ام یتر فـلک باده  بده تا سرمسـت                    عـقـده در بنـد کمر ترکـش جوزا فـکنم

بـگشــا بـنـد قـبـا ای مـه خـورشـــید کــلاه                    تا چـو زلفـت سـر سودازده در پا فکنم

«آلبوم گنبد مینا ترک اول یکی از شور برانگیز ترین آهنگ آستاد شجریان،ارکست سنفونیک،آواز محمد رضا شجریان،غزلها از حافظ شیرازی»